2009 is in aantocht en ook dit jaar vraag ik me af: Moet ik 'n nieuwe blog Har Kierkels 2009 aanmaken? In Har Kierkels 2007 schreef ik daarover 't volgende:.
Waarom doe ik ’t nog?
Dagelijks beginnen zo’n 15.000 internetgebruikers aan ‘n dagboek via internet. Het begin is vaak goed, maar naar mate de tijd vordert, worden de nieuwe updates minder. De meeste weblogs worden amper onderhouden. 90% van de weblogs leiden een sluimerend bestaan. Enige jaren geleden was het de mode dat je een blog moest hebben, en als je dan aan hen vroeg waarom, konden ze de reden niet eens vertellen. De hoofdreden was gewoon omdat iedereen er bijna één had.Webloggen is nog klein, erg klein in de algemene internetwereld. Natuurlijk, voor bloggers en hun lezers lijkt het alsof het stikt van de blogs, maar feitelijk valt dat best wel mee. Sluimerende blogs zijn er altijd al geweest. Net als de ouderwetse homepages die in een weekendje werden gemaakt en nooit meer aangeraakt.Ik ben begonnen toen ik de blog van mijn schoondochter Ivy op internet zag. Ik zag hoe ze er fanatiek mee aan de slag was. Ze kreeg veel comments. De contacten kwamen voornamelijk uit Brazilië en Brazilianen die in Europa leefden. Ik kon de blog niet lezen. Het Braziliaans ben ik niet machtig. Ik ben toen ook, echter zonder, plan aan ‘n weblog begonnen. Met de tijd zag ik een lijn in mijn Blog te voorschijn komen. De actualiteit en het verleden. Sinds die tijd werk ik met verschillende blogs tegelijk. De familie Kierkels heeft me geholpen. Riny en Anny stuurden verhalen, ik plaats ze allemaal. Ook foto’s worden me toegestuurd. Deze Blogs worden nu minder actief, maar ze zijn er en ze blijven er. Omdat dat ik iedere dag nog 10-tallen bezoekers krijg, blijf ik er ook mee doorgaan. Ik wakker af en toe mensen aan om deel te nemen aan mijn blog.De actualiteit hou ik ook bij. ’n One-liner in de Mededelingen werkt goed. Die heb ik nodig om de nodige bezoekers te krijgen. Die bezoekers kunnen misschien iets bijdragen. Ik ben sinds 1 januari bezig in mijn nieuwste blog: Har Kierkels 2007. .
Dagelijks beginnen zo’n 15.000 internetgebruikers aan ‘n dagboek via internet. Het begin is vaak goed, maar naar mate de tijd vordert, worden de nieuwe updates minder. De meeste weblogs worden amper onderhouden. 90% van de weblogs leiden een sluimerend bestaan. Enige jaren geleden was het de mode dat je een blog moest hebben, en als je dan aan hen vroeg waarom, konden ze de reden niet eens vertellen. De hoofdreden was gewoon omdat iedereen er bijna één had.Webloggen is nog klein, erg klein in de algemene internetwereld. Natuurlijk, voor bloggers en hun lezers lijkt het alsof het stikt van de blogs, maar feitelijk valt dat best wel mee. Sluimerende blogs zijn er altijd al geweest. Net als de ouderwetse homepages die in een weekendje werden gemaakt en nooit meer aangeraakt.Ik ben begonnen toen ik de blog van mijn schoondochter Ivy op internet zag. Ik zag hoe ze er fanatiek mee aan de slag was. Ze kreeg veel comments. De contacten kwamen voornamelijk uit Brazilië en Brazilianen die in Europa leefden. Ik kon de blog niet lezen. Het Braziliaans ben ik niet machtig. Ik ben toen ook, echter zonder, plan aan ‘n weblog begonnen. Met de tijd zag ik een lijn in mijn Blog te voorschijn komen. De actualiteit en het verleden. Sinds die tijd werk ik met verschillende blogs tegelijk. De familie Kierkels heeft me geholpen. Riny en Anny stuurden verhalen, ik plaats ze allemaal. Ook foto’s worden me toegestuurd. Deze Blogs worden nu minder actief, maar ze zijn er en ze blijven er. Omdat dat ik iedere dag nog 10-tallen bezoekers krijg, blijf ik er ook mee doorgaan. Ik wakker af en toe mensen aan om deel te nemen aan mijn blog.De actualiteit hou ik ook bij. ’n One-liner in de Mededelingen werkt goed. Die heb ik nodig om de nodige bezoekers te krijgen. Die bezoekers kunnen misschien iets bijdragen. Ik ben sinds 1 januari bezig in mijn nieuwste blog: Har Kierkels 2007. .
Dat schreef ik toen en veel zaken zijn in die tussentijd veranderd. De mensen bloggen veel minder. De jongeren hyven liever. Ook de belangstelling voor mijn geschrijf en gegoogle wordt minder. Mijn leven verloopt nu veel rustiger, ik maak me minder snel druk om iets. Soms laat ik me toch nog wel eens verleiden even gal te spuiten. Meestal gaat dat over de politiek en 't onderwijs. 'n Dag later lees ik die bijdrage nog 'ns door en verwijder hem weer. Ik denk dan: Har, riet dich neet op, det is neet gezondj! Dus mijn stukjes worden gemoedelijker en gezapiger. De kleinkinderen worden groter. Ze horen er helemaal bij. Ze zijn er gewoon en ze zijn gewoon. De eerste woordjes en stapjes zijn allang achter de rug. Ze zitten niet te wachten op dat sentimenteel geleuter van opa..
Ga ik nu door of niet? Je kunt in 't hoofdmenu Har Kierkels 2009 zien staan, dus ... ik ga nog even door. Ik heb echter 't vermoeden dat 2009 weleens 't laatste jaar kon zijn. Om misverstanden te voorkomen, ik bedoel m'n laatste Blogjaar.