Er huist in mij een droog skelet
wat beenderen, een ribbenkast
een puzzel in elkaar gezet
die hier en daar wat strammer past
.
het durft behoorlijk hard te kraken
als botjes draaien in hun kom
van ’s morgens al bij het ontwaken
de dokter noemt het ouderdom
.
ik noem het kunst, een soort talent
mijn innerlijke componist
mijn nek, mijn rug, mijn ledematen
elk bot in mij een instrument
als ’t kouder of als ’t vochtig is,
dan kraakt in mij een herfstsonate.
Gedicht uit de volkskrant.
of ....
Genieten met volle teugen
de tijd van moeten is voorbij
ik voel me helemaal vrij
Ik mag me nu echt verheugen ..
op m'n pensioen, een gouden tijd
'n tijd om van alles te beleven
genieten van dit leven
in gezondheid en vitaliteit.
Har
Kies 't gedicht dat 't beste bij je past!