De onderwijsbonden beginnen vandaag met acties. Ze doen dat omdat er met de werkgevers geen afspraken zijn gemaakt om de werkdruk te verminderen.
Werkdruk, bestond die in de jaren 60 ook al?
We maakten toen heel veel uren per jaar. De vakanties waren korter. De grote vakantie begon op 1 augustus en eindigde op 1 september. Verder hadden we 'n week vrij rond de Kerst en Pasen. Dat was 't! Wel werden op kerkelijke dagen zoals Allerheiligen en Hemelvaart 'n dagje vrij gegeven. De onderwijzenden gingen dan naar de kerk om toezicht te houden bij de schoolkinderen. 's Zondags werd je ook in de kerk verwacht, met de fiets door weer en wind naar de verlaten school, die in de winter steenkoud was, want de koster stookte de kachel op vrije dagen niet op. Als je ook nog bij 't lof aanwezig moest zijn, bleef je over tot zowat 4 uur 's middags. Dan naar huis, 5 uur thuis, de zondag was zo goed als voorbij. Later moest ik daarna ook nog "goan vreije in 't Inj".
De kinderen gingen op alle dagen van de week naar school, behalve op de zondag. Ook de zaterdag was 'n schooldag. Als onderwijzer was de zondag geen vrije dag, de kerk eiste die dag op. Wat 'n werkdruk, zullen jullie denken. Vergeet 't maar. Geen stress, alles was gewoon. Je deed je werk en daarmee uit. Vergaderen was iets wat zo weinig mogelijk gebeurde. Schoolreisjes bestonden voor ons niet. Één keer per jaar naar Haelen, naar de missiedag op Aldenghoor en dat was 'n feest voor de kinderen.
Tussen de middag waren alle onderwijsgevenden, behalve diegenen die in Neer woonden, op school aanwezig. We aten onze boterham, de koffiekan was door de school ter beschikking gesteld. De koffie betaalden we zelf. Na 't boterhammetje kwamen de kaarten te voorschijn. Jokeren, pesten of toepen. Over onderwijs werd niet gesproken, de kaarten eisten je hele aandacht op! Zo gingen de eerste jaren voorbij en zover ik me nog herinneren kan, zonder veel geklaag. Iedere Nederlandse arbeider werkte zo, schafte zo.
Waar komt die werkdruk dan bij de tegenwoordige leraren vandaan? De leraren zouden vandaag tegen zichzelf moeten gaan staken. Wie vergadert er om iedere "sjietniks"? De leraren! Wie heeft 't onwijs druk met leuke dingen voor de kinderen? De leraren! Wie organiseert Sinterklaas, Kerst, Sint Maarten, Carnaval, excursies en schoolreisjes? De leraren! Wie gaat naar de toernooien? De leraren! Wie zitten er in de werkgroepen die veel moeten vergaderen en plannen om deze buitenschoolse activiteiten te kunnen organiseren? De leraren!!
De bonden van de leraren hebben uitgevonden hoe je de werkdruk kunt verminderen. Minder lesuren en meer loon! Wie bedenkt er nou zoiets? De leraren!
.
Har, je bent 'n ouwe z.., 'n zeurkous! Je moet toch begrijpen dat jouw verhaaltje niet meer in deze tijd past. Geniet jij maar van je pensioentje en bemoei je niet meer met 't onderwijs. Begrepen? Begrepen!!
We maakten toen heel veel uren per jaar. De vakanties waren korter. De grote vakantie begon op 1 augustus en eindigde op 1 september. Verder hadden we 'n week vrij rond de Kerst en Pasen. Dat was 't! Wel werden op kerkelijke dagen zoals Allerheiligen en Hemelvaart 'n dagje vrij gegeven. De onderwijzenden gingen dan naar de kerk om toezicht te houden bij de schoolkinderen. 's Zondags werd je ook in de kerk verwacht, met de fiets door weer en wind naar de verlaten school, die in de winter steenkoud was, want de koster stookte de kachel op vrije dagen niet op. Als je ook nog bij 't lof aanwezig moest zijn, bleef je over tot zowat 4 uur 's middags. Dan naar huis, 5 uur thuis, de zondag was zo goed als voorbij. Later moest ik daarna ook nog "goan vreije in 't Inj".
De kinderen gingen op alle dagen van de week naar school, behalve op de zondag. Ook de zaterdag was 'n schooldag. Als onderwijzer was de zondag geen vrije dag, de kerk eiste die dag op. Wat 'n werkdruk, zullen jullie denken. Vergeet 't maar. Geen stress, alles was gewoon. Je deed je werk en daarmee uit. Vergaderen was iets wat zo weinig mogelijk gebeurde. Schoolreisjes bestonden voor ons niet. Één keer per jaar naar Haelen, naar de missiedag op Aldenghoor en dat was 'n feest voor de kinderen.
Tussen de middag waren alle onderwijsgevenden, behalve diegenen die in Neer woonden, op school aanwezig. We aten onze boterham, de koffiekan was door de school ter beschikking gesteld. De koffie betaalden we zelf. Na 't boterhammetje kwamen de kaarten te voorschijn. Jokeren, pesten of toepen. Over onderwijs werd niet gesproken, de kaarten eisten je hele aandacht op! Zo gingen de eerste jaren voorbij en zover ik me nog herinneren kan, zonder veel geklaag. Iedere Nederlandse arbeider werkte zo, schafte zo.
Waar komt die werkdruk dan bij de tegenwoordige leraren vandaan? De leraren zouden vandaag tegen zichzelf moeten gaan staken. Wie vergadert er om iedere "sjietniks"? De leraren! Wie heeft 't onwijs druk met leuke dingen voor de kinderen? De leraren! Wie organiseert Sinterklaas, Kerst, Sint Maarten, Carnaval, excursies en schoolreisjes? De leraren! Wie gaat naar de toernooien? De leraren! Wie zitten er in de werkgroepen die veel moeten vergaderen en plannen om deze buitenschoolse activiteiten te kunnen organiseren? De leraren!!
De bonden van de leraren hebben uitgevonden hoe je de werkdruk kunt verminderen. Minder lesuren en meer loon! Wie bedenkt er nou zoiets? De leraren!
.
Har, je bent 'n ouwe z.., 'n zeurkous! Je moet toch begrijpen dat jouw verhaaltje niet meer in deze tijd past. Geniet jij maar van je pensioentje en bemoei je niet meer met 't onderwijs. Begrepen? Begrepen!!