En elk jaar gebeurt 't weer!


Ik zit op mijn balkon en kijk om me heen.De wingerd begint aan zijn herfstkleuren. De kastanjebomen aan de overzijde van de gracht verliezen al behoorlijk veel bladeren. Beneden me gonst de wereld. Op ’t station, onzichtbaar door de bomen van de Louis Regoutstraat, deelt ’n bekende vrouwenstem mee: De trein van 17 uur 25 heeft 10 minuten vertraging. Eén voor één fietst de werkende bevolking naar huis. Het gelach van kinderen verstomt als ze de hoek om lopen. Ik kijk omhoog en zie enkele bewegende stippen: vliegtuigen op weg naar een voor mij onbekende bestemming. Het geraas van auto's neemt af en gaat over in een gebrom. Tegenover mij vechten kraaien om ‘n slaapplaats. Eenden vliegen op uit de gracht, twee vrouwen aan de overkant van de gracht laten hun hondjes uit. Ik neem nog een slok uit mijn wijnglas. Langzaam komt de avond binnen. De rust keert weer in Weert. Hennie steekt wat theelichtjes aan. ‘’t Is lekker boete, loate we er nog mer get van profitere!’